สังคห วัตถุ ๔ : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 8 / 12

ประโยค๘ - วิสุทธิมคฺคสฺส นาม ปกรณ์วิเสสสฺว (ตติโย ภาโค) - หน้าที่ 199 ปญฺญาภูมินิทฺเทโส สงฺจุปฺปภวโต กิจจา วารณา อุปมาหิ จ คมภีรนยเทาจ วิญญาตพุฒิ ยถารห์ ฯ ตตฺถ ยสฺมา กุสลากุศลกมุม อวิเสเสน สมุทยสงฺจนฺ

ในส่วนของบทนี้เนื้อหาจะพูดถึงความสำคัญของปัญญาในกระบวนการเกิดและดับของสังขาร การทำความเข้าใจว่าด้วยการเชื่อมโยงระหว่างอวิชชากับสังขารซึ่งเป็นอุปสรรคในการเข้าถึงธรรมะ. โดยเฉพาะการวิเคราะห์ถึงความสัมพัน

ประโยค๘ - วิสุทธิมคฺคสฺส นาม ปกรณ์วิเสสสฺว (ตติโย ภาโค) - หน้าที่ 209 ทิฏฐิวิสุทฺธินิทฺเทโส จกฺขุ ปน นิสสาย รูป์ อารภ ปวตฺติ จิตต์ จกฺขุวิญญาณธาตุ นามาติ เอว เทว ปัญจวิญญาณานิ ปญฺจ วิญญาณธ ธาตุโย โหนฺ

เนื้อหาในบทความนี้กล่าวถึงธาตุวิญญาณและการรับรู้ตามแนวทางของพุทธศาสนา ซึ่งอธิบายถึงความสัมพันธ์ระหว่างจิตใจและการรับรู้ผ่านประสาทสัมผัสต่างๆ รวมถึงการจัดแบ่งธาตุต่างๆ ที่มีผลต่อจิตใจ และวิธีการทำความเ

ประโยค๘ - วิสุทธิมคฺคสฺส นาม ปกรณ์วิเสสสฺว (ตติโย ภาโค) - หน้าที่ 242 วิสุทธิมคเค มโนธาตุวชฺชา ทส กิริยา กุศลกิริยโต เทว อภิญญาจิตตานีติ ทวาส จิตตานี รูป อิริยาบถ วิญญูตติญา ชนยนฺติ ฯ วิปากวชชานิ เสสท

เนื้อหาของวิสุทธิมคฺคสฺสจะแสดงถึงความสัมพันธ์ระหว่างมโนธาตุและการดำรงอยู่ของจิต รวมถึงการบรรยายถึงรูปแบบของความคิดและการมีอยู่ของรูปและวิญญาณในประเภทต่างๆ เช่น กามาวจร โลกุตตรา นอกจากนี้ยังมีการกล่าวถ

ประโยค๘ - วิสุทธิมคฺคสฺส นาม ปกรณ์วิเสสสฺว (ตติโย ภาโค) - หน้าที่ 268 วิสุทธิมคเค มคฺคปฺปตฺโตสุมิ ผลปฺปตฺโต มีติ อมคฺคเมว มคฺโคติ อผลเมว จ ผลนุติ คุณหาติ ฯ ตสฺส อมคุค มคฺโคติ อผล ผลนุติ คุณหโต วิปัสสน

บทความนี้สำรวจความหมายและหลักการของวิสุทธิมคฺค รวมถึงกระบวนการวิปัสสนาที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาและแก้ไขปัญหาของจิตใจ การศึกษาในบทนี้เน้นการปรับใช้หลักการวิสุทธิมคฺคเพื่อเสริมสร้างการปฏิบัติทางจิตใจและก

ต่อไปนี้) ฉะนี้แล ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๑ - หน้าที่ 31 ภิกษุใดในพระศาสนานี้คบแต่คนทุศีล ไม่คบ คนมีศีล เป็นคนเขลา ไม่เห็นโทษในการล่วง วัตถุ เป็นผู้มากไปด้วยความดำริผิด ไม่รักษา อินทรีย์ทั้

บทความนี้กล่าวถึงความสำคัญของศีลในพระพุทธศาสนา โดยอธิบายประเภทของศีลที่แตกต่างกันในภิกษุ เช่น หานภาคิยศีล, ฐิติภาคศีล, วิเสสภาคิยศีล และนิพเพธภาคิยศีล การพยายามพัฒนาศีลเพื่อไปสู่สมาธิและการประกอบกัมมั

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 58 แม้ยาคู ภัตร และของขบฉัน ก็ควรเป็นของมีกลิ่นรสพร้อม มีโอชะประณีตไปทุกท่า น่าชอบใจ มี (มากพอ ตามที่ต้องการ แม้อิริยาบถสำหรับคนโทสจริตนั้น ก็ควรเป็นนอน

เนื้อเรื่องนี้เกี่ยวกับความเหมาะสมของบริบทและวิธีการในการปฏิบัติธรรมสำหรับผู้ที่มีจิตใจแตกต่างกัน โดยเฉพาะในเรื่องของเสนาสนะ อิริยาบถ และอารมณ์ที่เหมาะสมเพื่อนำไปสู่การปฏิบัติที่ดีที่สุด การรวบรวมและก

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 98 ความในอนังคณสูตร และวัตถุสูตรเถิด" ชื่อว่า เป็นจิตอ่อน เพราะ ถึงความเป็นวสี ชื่อว่า ควรแก่การ เพราะเข้าถึงความเป็นบาทแห่งอิทธิ ชื่อว่า ตั้งอยู่ ถึงควา

การศึกษาความหมายของอิทธิในบริบทของจิตอ่อนและการตั้งอยู่ นำเสนอว่าจิตที่เต็มเปี่ยมด้วยการฝึกฝนสามารถนำไปสู่ความเป็นอิทธิ โดยการทำให้เกิดความไม่หวั่นไหวและความประณีตในภาวนา ทั้งนี้ได้มีการอ้างถึงบาลีสูต

ประโยค - อธิบายบาลีไวยากรณี สมาสและตัทธิต - หน้าที่ 1 อธิบายสมาส พระธรรมวราลังการ (จับ ฐิตธมฺโม ป.ธ. ๙) วัดโสมนัสวิหาร เรียบเรียง คำพูดในภาษาหนึ่ง ๆ มีทั้งคำพูดพิสดาร คือพูดอย่างเต็มความ มีทั้งคำพูดย่

บทความนี้อธิบายเกี่ยวกับความหมายและความสำคัญของสมาสในภาษาบาลี โดยการย่อคำเพื่อให้เข้าใจความหมายได้ชัดเจนและเป็นหนึ่งเดียวกัน เช่น การจัดเรียงคำที่มีความสัมพันธ์กัน ในการใช้คำที่มีความซับซ้อนได้น้อยลงแ

ประโยค - วิภัชกิจกรรมแปล ภาค ๑ ตอน ๑ - หน้า ๖๘ อันธรรมชาติมีความจำได้เป็นลักษณะ ก็คือ สัญญานั้นเอง ดังพระสารีบุตรเถระกล่าว (แก่พระมหาโกฏฐกะ) ว่า "ูกุอาวุโส เพราะเหตุที่ธรรมชาตินั้นอบรู้ได้ เพราะเหตุนี

เนื้อหาเกี่ยวกับสัญญาที่เกิดจากความจำในธรรมชาติ โดยพระสารีบุตรเถระได้อธิบายเกี่ยวกับสัญญาที่แบ่งออกเป็น 3 ประเภท ได้แก่ กุสล, อุคสล และอัพยากฤต พร้อมทั้งชี้ให้เห็นถึงความสัมพันธ์ระหว่างสัญญากับวิญญาณ

ประโยค - วิถีธรรมแปล ภาค ๑ ตอน ๑ หน้า 94 ธรรมใดอ้อมประทานร้ายอยู่เอง เหตุนี้ เจตสิกธรรมนันจึงชื่อโทษ (แปลว่าสรรธรรมประทานร้าย) นัยหนึ่ง ธรรมชาตินันนั้นอันอัน ประทานร้ายเท่านั้น จึงชื่อโทษ (แปลว่าสรรธร

บทนี้กล่าวถึงธรรมที่เรียกว่าโทษ ซึ่งมีการแปลความว่าเป็นสรรธรรมที่นำไปสู่ความไม่ดี อธิบายถึงความหมายของอิสสา (การหวง) และมัจฉะยะ (ความตระหนี่) พร้อมทั้งลักษณะและอาการต่างๆ ซึ่งสะท้อนถึงการประพฤติของบุค

ประโยค - วิทยาธรรม พระกล ค ๑ หน้าที่ 112 รายละเอียดว่า ทุกเวทนาในกำเนิดมนุษย์ ทุกเวทนาในทวาเหล่านั้น ดิงส่อน้อยกว่า ทุกเวทนาในทวาเหล่านั้นจากดุมาหรชิต ทุกเวทนาในทวาเหล่านั้นละละเอียดกว่า ทุกเวทนาในทว

บทความนี้กล่าวถึงความแตกต่างระหว่างเวทนาหยาบและเวทนาละเอียดในชีวิตมนุษย์ โดยอธิบายว่าทุกเวทนามีลักษณะและวัตถุที่ละเอียดกว่าและเป็นอารมณ์ให้เกิดเวทนา เช่น เวทนาที่เกิดจากอาหารแตกต่างกันไป และมีการจำแนก

ประโยค - วิถีธรรมรแปลง ภาค ๑ ตอนที่ ๑ หน้า ๒๘๓ แห่งรูปทั้งหลายที่มีจิตเป็นสมุฎฐาน กุศลขันธ์ทั้งหลายที่เป็นปัจจาจฉา เป็นปัจจัยโดยเป็นวิบูฏปัจจัยแห่งกายนี้ซึ่งเป็นปฏิสรฺฯ แต่ในสหชาติ- วิ่งคำแห่งงอพยากฤต

ในเอกสารนี้กล่าวถึงขันธ์และความสัมพันธ์ระหว่างจิตและวัตถุที่เป็นปัจจัยตามหลักธรรม โดยเน้นที่การทำความเข้าใจปัจจัยต่างๆ ที่มีผลกระทบต่อการดำรงอยู่ของชีวิต นอกจากนี้ยังระบุถึงแนวคิดที่เกี่ยวข้องกับวิบูฏ

ประโยค - วิทยาธรรมเถก กล า ด ตอน ๑ - หน้าที่ 339 และวัตถุ (ทวาร) รูปเป็นต้น นามรูป นั้นอันทำให้เป็นเอกะษะ เป็นเอกะแหล่ง สพายนะนั้นอันทำให้เป็นเอกษะเช่นนั้น [ขยายความ] ความว่า นามรูปอันเป็นปัจจัยแห

เนื้อหานี้กล่าวถึงความเกี่ยวข้องระหว่างนามรูปกับสพายนะในบริบทของวิทยาธรรมเถก โดยชี้ให้เห็นว่าทั้งนามและรูปทำหน้าที่เป็นปัจจัยร่วมกันในการสร้างความเป็นเอกะ สำหรับอายตนะที่ 6 ซึ่งมีความสำคัญในการเข้าใจธ

ประโยค - วิชชามรรค_แปลก ภาค ๓ ตอนที่ ๑๓๖ [คาถาสรุปนามรูปปัจจัย] กินามและรูปทั้งสองใด เป็นปัจจัยแห่ง อายตนะประ และเป็นโดยประการไร แม้ นามและรูปนี้นั่ง ปราชญ์ภูมิวิจารณาในประ- การทั้งปวงเกิด ข้อนี้เช่นอ

ในบทนี้นำเสนอถึงปัจจัยของนามและรูปที่มีต่ออายตนะ โดยใช้หลักการแห่งปัญญาและความเข้าใจทางปรัชญา ตัวอย่างเช่นการกำหนดประการของความเป็นเหตุและผล รวมถึงการจัดการกับสัมผัสทั้ง ๖ ที่มีความสำคัญในการพิจารณาคว

ประโยค - วิทยาภิรมย์เปล ภาค ๓ ตอนที่ ๓๕๗ [แก่นแท คณาหาปัจจยา อุปาทาน] ในบทว่า คณาหาปัจจยา อุปาทาน อุปาทานมี ๔ บัณฑิตพิธิธิอุปาทาน ๔ นั้น โดยอรรถภูภาค (จำแนกความ) โดยสังเขป และโดยผิดธรรมแห่งอุปาทาน แ

อุปาทาน มี ๔ ประเภท คือ กุมาหาปัจจยา, ทิฐุปาทาน, สีพุทธุปาทาน และ อัตตวาทุปาทาน ซึ่งถูกอธิบายเพื่อทำความเข้าใจว่าบุคคลมักมีความรักต่อวัตถุโดยอิงกับกามปุปปาน เพื่อให้เห็นถึงธรรมชาติของอุปาทานและการยึดม

ประโยค - วิญญาณธรรมหรือ 3 ตอนที่ 1 หน้า 364 ทัศปรากฏแก่หมู่สัตว์ เพราะความที่หมู่สัตว์เป็นผู้มดในอาลัย โดย มาก อุปาทานออกนี้ไม่ปรากฏ ผู้มีมากับอาทาน ย่อมเป็นผู้มากไป ด้วยการทำมุต มีโศกาหลวงเกิด (การง

เนื้อหาเกี่ยวกับวิญญาณธรรมนั้น เจาะจงไปที่อุปาทานและลักษณะของสีลัพพปาทานและอัตตาวาทภูปาทาน โดยกล่าวถึงความสำคัญของการทำมุตและโทษที่มากับอาทาน ซึ่งอธิบายถึงวิธีการแสดงในลำดับ การวิเคราะห์และความหมายที่

ปรโปกษ- วิจิตรอมรเปล ภาค 3 (ตอนจบ) - หน้าที่ 19 สิ่งมีความคำี มีความพยายาม ด้วยอำนาจจากประกอบกันและกันเข้า ฉันนั้น เพราะฉะนั้น พระไตรญาจารย์ทั้งหลายจึงกล่าวว่า "นามและรูป (เท่านั้น)╚มีอยู่ในโลกนี้โดย

บทความนี้อธิบายหลักการที่สำคัญในพระไตรญาณว่าด้วยนามและรูป ว่านามและรูปเป็นปัจจัยที่ต้องอาศัยซึ่งกันและกัน แต่นั้นไม่ได้หมายความว่าพวกมันคือสิ่งเดียวกัน นามและรูปเป็นสิ่งว่างเปล่าที่เกิดจากการปรุงแต่ง

ประโยค - วิถีธรรมแปรเปลี่ยน ภาค 3 ตอน 2 (ตอนจบ) หน้าที่ 150 ต้น เป็นไวพจน์ของนิมิตตะแหมาย เพราะฉะนั้นท่านจึงกล่าวว่า "ภิญญาย่อมเห็นอุปปากะ ปุจฉะ นิมิตตะ อายุ- หนะ และปุจฉะนิ วิถีแห่งกุญแจ ความเห็น (ม

ในตอนสุดท้ายนี้ได้กล่าวถึงวิธีการเห็นและรับรู้ซึ่งเป็นเรื่องของปัญญา โดยมีการแสดงอานิสงส์แห่งทิพย์และผลกระทบของสิ่งที่น่ากลัวที่มีอยู่ในธรรม สิ่งที่เราเห็นทั้งหลายมีที่มาและผลกระทบต่อจิตใจ ซึ่งเชื่อมโ

ประโยค - อธิบายบาลีไวฏารณ์ นามภิคนิค และกรีธิกิด - หน้า 106 อันเขา พึงให้ ทา ธาตุ ในความให้. อธิฏูพุ่ง อันเขาพึงตั้งไว้ จาก ธาตุ ในความตั้ง ถ้าหากธาตุตัวเดียวมีสารอี มิกิวิธเป็นเ อ เช่น เนตรพุ่ง วัตถ

บทความนี้เป็นการอธิบายหลักการของบาลีไวฏารณ์และนามภิคนิค รวมถึงความเข้าใจเกี่ยวกับธาตุและปัจจัยต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องในการนำสิ่งต่าง ๆ ไปใช้งาน โดยเสนอแนวคิดเกี่ยวกับการจัดการความหมายและประโยชน์ของแต่ละแ

ประโยค - อธิบายความสัมพันธ์ เล่ม ๑ หน้า 39 สมมุติฐานบ้าง ตามประสงค์ เช่น [ใช้อากัมสมุท] สุข เสติ ที่แสดงแล้ว. [ใช้อากัมสมุท] ทนธ์ ทิ กรโต ปุณญา. [บุพพาสูตร. ๕๕/๔] "เพราะเมื่ออุบาคลทำบุญช้า เหตุฉะนั้น

บทความนี้กล่าวถึงความสัมพันธ์ของบทนามในภาษา โดยเน้นไปที่การใช้บทนามในการเข้ากับกรียและการอธิบายถึงกรณีต่างๆ ที่เกี่ยวข้อง โดยมีตัวอย่างที่ชัดเจนเพื่อความเข้าใจที่ดีขึ้น การใช้บทนามนามที่ประกอบด้วยติวิ